Możesz odejść, bo Cię kocham...
Pozwolić odejść to nie to samo co zapomnieć...
Spróbujmy razem to zrozumieć...
Możemy przeżyć razem rozpacz i ból...

Rozmowa o śmierci, konfrontacja z nią pomaga zwrócić się ku życiu. Zaczyna wracać energia, harmonia, spokój, zaangażowanie w relacje z ludźmi nas otaczającymi, wtedy roztapiamy smutek.

Śmierć może być najwspanialszym doświadczeniem... Miłość możesz zmienić, ale nie skończyć. Miłość trwa dłużej niż życie tego, kogo kochamy. Zachowujemy tę osobę w sercu - w szczególnym miejscu. W procesie żałoby możemy odkryć jak wiele ta osoba znaczyła dla nas... Możemy nauczyć się szacunku do wewnętrznej decyzji o śmierci. Umierający zazwyczaj akceptuje bliskość śmierci, komunikuje to, a my możemy bez lęku im towarzyszyć. Życia nie da się oddzielić od śmierci. Śmierć należy do życia. Akceptacja tego procesu może nas otworzyć na inną rzeczywistość.

Życie osoby zmarłej może być inspiracją dla nas kiedy dopuścimy smutek i rozpoczniemy proces zdrowienia. Można przejść przez ciemność i nie zatrzymywać się. Warto wracać i żyć z żywymi. Możemy pogrążać się w depresji, cierpieniu, powtarzać destrukcyjne zachowania bądź wybrać życie.

Okres żałoby jesteśmy w stanie przetrwać dzięki obecności drugiego człowieka by okazać i świadomie przeżyć rozpacz, żal, ból... Przeżywanie żałoby jest konieczne by poradzić sobie z uczuciami, by później poczuć stan spokoju.

Będę z Tobą w Twoim smutku, wątpliwościach. "Radość dzielona podwójną radością, boleść dzielona połową boleści". Ból zacznie się ulatniać, przyjdzie ulga i będzie można lżej oddychać, lżej żyć.